27.hafta ve Ben ve Biz

Daha duzenli yazmak isterdim aslinda.Hafta hafta olmasa da her ay neler yasadigimi.Ama olmuyor.Bir türlü bir sisteme oturturup yazamiyorum.

Gebeligimin son ücüncü ayindayim.Hayal gibi gelip geciyor.Her güne Ada´nin ellerini yüzümde hissederek ya da icimdeki minigin tekmeleri ile uyaniyorum.

Anne olmanin yorgunlugu ile mutlulugu arasinda kaliyorum sürekli.

Heyecan dorukta.ilk hamilelikle ikinci hamilelik arasindaki en belirgin fark bu sanirim.

ilkinde biraz endise,biraz korku oluyor insanda.Tabii bu biraz da kisisel bir durum.Bakis acisiyla ilgili ama yine de tecrübenin verdigi rahatlik bir baska.

Nasil birsey oldugunu bilmeden,beni nelerin bekledigini düsünerek ya da acaba yapabilecek miyim sorulariyla gecirdim ilk hamileligimi.Bu öyle degil.Sadece tadini cikariyorum.Hissediyorum herseyi doyasiya.

Biliyorum cünkü,basima zor ama cok guzel bir sey gelecegini.

Mutluluk kapliyor her yanimi :)

Ada hala her firsatta benimle oyun oynama pesinde.Eskisi gibi kosturamiyorum haliyle.Memory(hafiza kart oyunu) kartlari ve baska bir oyun aldim bu sürec icin,aslinda zamani da geldigi icin.Onlarla oynuyoruz.Cok egleniyoruz.

iyice büyüdü Ada.Bazen cocuk degil de yanimda bir arkadas var gibi hissediyorum.Konusan,bolca anlatan,soran,fikir veren,en güzeli de sorun karsisinda cözüm ureten(söyle yapsak olur mu acaba)bir arkadas...

Bol bol kitap okuyoruz.Cok seviyor.Ayrica kitap okuma zamanlarimiz var.Telefona alarm kuruyorum.Ben kendi kitabimi,o kendi kitabini aliyor.Alarm calana kadar herkes kendi kitabini okuyor.Bu arada ben de Ada uyanikken bile bir iki satir okuyabiliyorum,hem dinleniyorum,hem de okuma aliskanligina biraz katkida bulunmus oluyorum.Kuralimiz net.Sessizlik :)

Bu süre icinde hep kitabina odaklanmiyor ama okumasa bile sessizce beklemesi gerektigini biliyor.

Ilk hamileligimde oldugu gibi simdi de yine bir enerji vücüduma doldu.Ben bu enerjiyi mutfakta kullanmayi tercih ediyorum her defasinda.

Her gün,bir kek,kurabiye yapmassam kurtlaniyorum.Yerimde duramiyorum.

Engin´in de bir aydir evde olmasi,bana islerde yardimci olmasi da etken tabii ki.Iki senedir calistirdigi dükkani devretti.Hatta yeni bir yer aldi bile :)

 Ben nasil yapicam iki cocukla tek basima diye söylenip duruyorum,o dükkani üzerindeki planlarindan bahsediyor.Ben biraz daha kalsaydin evde,doguma kadar en azindan diyorum,o yine planlarini anlatip duruyor.Neyse ki ortak noktamiz olan yeme konusunda birlesiyoruz.Bakiniz bugün beraber yaptik.

SIKMA :)

Caniniz cekti degil mi ? :)

Yemeden konu acilmisken,ikinci cocukta beslenme ilki kadar özenli olmuyor.Ya da ben yapamadim.Ada da cayi agzima sürmedim,ama bu defa cay cekiyor canim.Su az iciyorum.Sebzeyi de daha az yiyorum.Neyseki meyva ile acigi kapatiyorum.Her aksam yarin daha dikkatli beslenicem diye söz veriyorum.Ama bir sey degismiyor.Fast food ya da zararli seyler yemiyorum ama istedigim gibi de beslenmedigimi düsünüyorum.Belki de ben abartiyorum,bilmiyorum.

Bel ve kalca agrim siddetlenerek devam ediyor.Umarim ilerleyen zamanlarda daha da cok zorlamaz beni.

isim konusunda cok guzel fikirler verdiginiz,lakin ben-biz hala karar veremedik.Kararsizligim yine basrolde.

Ada dalga bile geciyor artik.Bebegimizin adini tabak koyalim,catal koyalim deyip hahaha gülüyor :)

Uzun süre yazmayinca yazida böyle alip basini gidiyor.

Sevgiler :)