>A$K-I ADA...

>

iki bucuk aylik taze anne olan görümceme sordum bugün´uyuduktan sonra özlüyor musun´diye.Evet özlüyorum dedi.Durusunu,hareketlerini özlüyorum dedi.
Ne garip bir sey.O kadar yorgunluk,hareket viz geliyor insana.O zaman anneligin kutsalligi ortaya cikiyor.Nasil bir güc veriyor,nasil bir sabir...
Ada ilk dogdugunda suan hissettigim duygulari hissetmiyordum.Evet karnimi tekmeleyen sey disarida idi.Sancilar esliginde kucagima almistim.Benimdi .Ben den bir parca idi.Cok seviyordum onu.Ama simdiki gibi degildi.Emzirebilmek icin ugrasiyordum,rahat etmesi icin ugrasiyordum,her kilo aldigini ögrenisimde mutluluktan havaya ucuyordum.Ama simdiki gibi degildi gercekten.Simdi o benim arkadasim.Evde,disarda alisveriste,yemekte,banyoda... Her yerde.Arkamdan beni takip eden,sürekli gözü ben de olan,üzüntümü fark eden,mutluluguma eslik eden biri.ilgi isteriz ya hep iste size sonsuz ilgi.Biktiracak kadar hatta :)
O kadar alistim ki ona.Her gün defalarca kucagima alip sapur supur öpmesem eksik kalmis hissediyorum.Bir seyleri eksik biraktim diyorum.O da fazla ilgilenmedigim zamanlar kendini öyle belli ediyor ki.Ben öpmediysem o gelip elimi kolumu yüzümü öperek eksik olanlari fark ettirmeye calisiyor.Sabahlari onu özlemis bir sekilde uyaniyorum.Bazen anormal oldugumu düsünüyorum.´Sonradan görme anne´sen de!diyorum.Gercekten sonradan görme annemiyim ben??Yoksa annelerin cocuklarina duyduygu askimi yasiyorum bende?Aslinda bu ask anneligi diger sifatlardan ayiriyor,yüceltiyor degil mi?
Yarin sevgililer günü..Anne olduktan sonra ´ask´duygusu bana hafif gelsede önce tüm asiklarin ve sonra da annelerin-cocuklarinin bitmez asklarini kutluyorum :)