Seni Cot Seviyoyom Anneci :)

Bu sabah öyle bir uyandim ki...
Sabah insani olmayan beni,minik oglum nese ve birazda gözleri dolu dolu güne baslatti.Yanagimda sicak dudaklar,kulagimda ´Dünaydin Anne,SENI COT SEVIYOYOM´cümlesi ile neye ugradigini sasirmis bir sekilde ve sevincle firladim yataktan.Nasil mutluluk veren bir ses,nasil huzur veren bir cümle idi...
Afallamistim tabii.Ada ona,onu sevdigimi söyledigimde tekrar ederdi bu güzel sözcükleri.Lakin ilk defa bilincli olarak söylemisti..Hem de hic beklemedigim bir zamanda.iste anneligin en güzel yani bu olsa gerek.Cok sevmek ve cok sevilebilmek.
´Ben de seni cok seviyorum Pasacim´dedim  kendime biraz gelince :) Gec saatte eve gelmis koltukta sizmis babasina kostu.Ona da aynisini yapti.´Dünaydin babaci(m harfi eksik).Seni cot seviyoyom´.Ama babamiz benim kadar olaganüstü karsilamadi.Sevindi tabi ama benim gibi gözleri de dolmadi :)
Ve o güzel uyandirmadan sonra ogluma en sevdigi seyi sucuklu tostunu yaptim.Hic bir seye elimi sürmedim.Evi öylece biraktim.Sadece onunla oynadim ve bugünü sadece onunla oynayarak geciricem.Cok mutluyum yaaa :))
Dün yine parkin yolunu tutmus,ilerliyorduk.Ada durdu aniden.
-Ne oldu Ada ?
-Oydan ditme!Basta yeyden dit.
-Neden ?
-Oyda papatyalay vay,na bas!Cüntü Ada papatya cot sev. :)))
Gurula ogluma bakarak ´haklisin annecim.Baska yerden gidelim´dedim.Diger gittigimiz yerde de vardilar ama öyle özenle yürüdük ki oglumla hic bir papatyaya zarar vermedik.
Bir sürü türk cocuk ve anneleri vardi.Oyunlar oynadik diger cocuklarla.Bulastim yaa ben artik rahat birakmadilar.Adim Ada´nin annesiydi.´Ada´nin annesi bir kere daha oynayalim mi bu oyunu ? Lütfeeeennnn ! Gitmeyin ne oluuuurrrr !Cocuklar bir büyükle oyun oynamanin keyfini baska türlü hissediyorlar.Kendilerini daha bir özel daha bir mutlu hissediyorlar.
Ada cekirge gibi....Ordan oraya kosuyor.Kendi kendine kaykaylara cikiyor,kayiyor.Ellerini tutarak oyuna davet ediyor arkadaslarini...
Nefes nefese kalmis bir halde ´hadi kendiniz oynayin,cok yoruldum ben´dedim.Uffff sesleri yükselince ´tamam biraz dinleneyim gelicem araniza´  :)))
Cocuk dediysem.Sekiz,dokuz yaslarindalar.Oyuna ac,beni bekliyorlardi sanki :)

Asagidaki beyaz ayakkabili benim :)

Sonra cocuklarla köse kapmaca ve yakar top oynadik.Ada yanima gelip´anne $en ne yap? dedi. ´oynuyorum pasam´dedim.Gülerek gitti yanimdan :)Eee ilk defa onun icin degilde kendim icin oynuyordum yaa tuaf geldi cocuga :)

Nasil özlemisim o oyunlari o eglenceyi.Tabii bir de oyun kavgalari var.´Sen ebesin.Senin hic canin yok ki´gibi mizikciliklarda olmadi degil.Simdi dayak yemis gibiyim.O eglencenin acisi bedenimden cikiyor.Hamlamis,böyle oyunlar oynamayi unutmus bedenim agriyor.
Ama yinede cocuklarin arasina karismak cok güzeldi...