Cirkef Hastalik...

>

Cuma günü...Kötü haberin yankilandigi(ölünce sevemezsem seni) ve cuma gününü cumartesiye birakacagi ilk dakikalarda Ada´yi zar zor uyutmayi basarmistim ki on dakika sonra agladigini duydum.Kipkirmizi olmus,kesik kesik nefes alan oglumu görünce ne yapacagimi sasirmis sekilde kucagima alarak oraya buraya döndüm durdum evin icinde.Pürtelas icinde kah cami acip önünde beklettim kah birseyler icirdim.Ama calismakta olan babamizi  yada baska birisini aramak aklima gelmedi.Sonra telefonu görünce dank etti.Hemen aradim fakat babamiz acmadi yada duymadi.Iyice affalmamis sekilde Ada´yi banyoya soktum.iLik su belki iyi gelir niyetiyle..iyi de geldi..Kendini suya birakmis,aglamaktan yorulmus ve bir balik edasiyla suda rahatlamis Ada´yi aglaya zirlaya izledim;üzerine,gögsüne su döktüm.Ben agladikca o daha korktu...Oda agladi benimle tekrardan. Yeni bir annelik tecrübesi idi benim icin.Yalniz basima aniden rahatsizlanan ogluma ne yapacagimi sasirdim.En caresiz halimle aglayarak care aradim duruma.Allahim ne kötü dakikalardi öyle.Nefes alamiyordu..Gözlerini gözlerime dikmis ne oldugunu ona anlatmami bekliyordu.Ahhh bir de ben bilsem anlaticam ama ben de onun gibi bu sorunu cevabini bulmaya calisiyordum.
Velhasil babamiz eve geldi.O neler oldugunu sorgularken ben bir yandan onu payliyorum,bir yandan da Ada´yi banyodan cikarmaya ikna etmeye calisyorum.Musluklar halä acik sekilde...
Hasteneye vardik.Ada´nin nefesi biraz daha iyi durumda ama korku dolu gözleri yerli yerinde.
Cigliklar esliginde bir muayane,bir fitil...Ve biraz daha keyiflenmis olan kücük ADAm ile odamiza getirildik.
ilk olarak oglum dört aylikken getirdigim cocuk hastanesine bir daha gelmemek icin yemin etmistim.Ada hastanenin o zaman cok kalabalik olusundan dolayi iyilesememisti.Üc ebeveyn ve üc cocuklu o gürültülü odada emmeyi red etmisti.Iki firt cekip birakiyordu memeyi.Sesten uyuyamiyordu...Iyilesemiyordu dolayisiyla.Her sabah bana yarin eve gidebilirsniz diyorlar di.Yarin oluyordu.Bir gün daha kalmak zorundasiniz deyip gidiyorlardi.Delirmistim.Bana baska bir odada yatak vermislerdi.Yatmam dedim.Ada´yi burda birakip yatmam dedim.Öyle de yaptim.sandalyenin üzerinde kivrilarak uyumaya calistim.Ve üc kilo verdigim bu bir hafta sonunda derdimi doktorlara zor bela anlatabilmisdim.Evde uygulayabilecegimiz bir ilac ile evin yolunu tutduk.Ada geldigimizin ertesi aksami zimba gibi olmustu.
Anlayacaginiz yemini falan unutarak yatmistik yine o hastaneye.Neyseki bu sefer hersey daha yolundaydi.Ada´nin yaninda yatabildim,oyun odasinda eglenceli zaman gecirdik.Yemegini yedi..Bol sivi tüketerek dün evimize geldik.Hastaligi icin bronsit baslangici dediler.Aslinda demediler.Sadece virüs kaptigini söylediler.Hiriltili slonumundan dolayi ben bronsitten son anda yirttigimizi anladim.Tam olarak cigerlere inmedigi  icin kolay atlandik.Iyi suanda ama iyilesmesi icin bir kac güne daha ihtiyaci var.
Hastayken bile tam formundaydi Ada.Sirinligiyle yine beni benden aldi....Bunlarda Ada´nin hastanedeki incileri. :)
Oda arkadasini ´O Ada´n aytatasi´diye tanitti.
Beyaz önlüklü erkekler dottor du hep.Kadinlar ise hemsiye.Beyaz önlüklülere´dottor Ada´ya ilac vey ilac diye´azarladi.
Kolundaki ismi yazan bilekligi canina tak ettiginde beyaz önlüklü kadinlara ´hemsiye buu ciyar´diye emirler verdi.
Dilini anlamadigi doktorlarin sorularina sürekli´ya,evet,damam,oluu´cevaplarini verdi.Doktorlar cevap vermek ihtiyacindan dolayi cevap verdigini anladilar.Agrimayan yerlerinin agirip agirmadigini sorduklarinda yine ´yaa´demesi hepimizi güldürdü..
Yanimdaki cocuga Ada´nin ne dedigini yarim almancam ile tercüme ederken Ada bana saskinlikla ´anneeeeeeeee´dedi.Eeeeleri uzaratak...´Sen demi onlar gibi konusabiliyorsun dercesine :)))
Yerlerde emekliyerek oyun oyanadiginda ´mikroplarin hepsi suanda senin ellerine bulasti Ada derdemez.Oda gidip ellerini baska bir cocuga sürerek,kötü adam edasiyla su cümleyi kurdu..´´Ada mittoplayi cocuga süy,mittoplar cocun taynina diy,cocuyu ha$ta et,Ada´yi nein ha$ta et´´.dedi ve pis pis siritti :)))
ikinci günümüzde bir tuvalet eylemi sirasinda Ada Dorug´a´´ insaallah cabuk iyilesirsin anneciim. Hemen eve gideriz´´dedim.O da kafasini yukari kaldirarark ´Allam yaydim et´demezsmi.O zaman o gece korkumun Ada´nin üzerinde nasil bir etki biraktigimi anladim.Gözü hep bende olan kücük ADAmim sadece neler oldugunu anlamaya calismiyormus,ayni zamanda neler yaptigimi da ettigim dualari da dikkatle izliyormus. :))