Sayfalar

15 Mart 2012 Perşembe

Ortaya Karisik Oldu Ama...


iki hafta önceydi...Cekirdek aile olarak kahvaltidaydik.Bir yandan ellerini sadece muzurluk yapmak icin kullanan Ada´nin,hadi diye diye agzina lokmalari atmaya calisiyorum,bir yandan da kendimi doyurma pesindeyim...
Kücük bir cocugu okula vaktinde yetistirme cabasi icinde debelenip duruyorum anlayacaginiz.
Tabii nereye kadar.
Artik dayanamadim.Kollarim agrimaya,saatin hizla ilerlemesi sinirlerimi bozmaya basladi.
-Ada okulda kendi yemegini kendin yiyorsun,peki ama evde neden yemiyorsun ? diye sordum.
-Cüntü otulda öyetmen yediymiyoy !dedi bana.Evet böyle dedi.
Engin aldin mi cevabini der gibi lakayt bir sekilde suratima bakti.Ben de saskin anne modundayim.Niye sasiriyorsam sanki ?


Evet aldim cevabini,oturdum asagiya.
Düsündüm.Cok hakliydi Ada.
Okulda ögretmen yedirmedigi icin kendi yiyor.Ama evde yemezse annesi yediriyor nasil olsa !


Alti aylik oldugundan beri kendi sandalyesinde,ben beslesem bile elinde kasigi ile yemeye ugrasirdi.Üzerini kirletmis olmasi,yere dökmüs olmasi umrumda bile olmazdi.Yeterki yesin,yeterki kendi yesin mutlu olsun !
Bir sene öncesine kadar da,her zaman olmasa da,daha az hadi diyerek,biraz da yardimlarimla yemegini yerdi.
Ama bir senedir eski sabrimin olmayisindan ötürü hemen yesin,ugrasmayayim düsüncesiyle kasik genelde benim elimde olmaya basladi.
Bu da Ada´nin bir hayli isine geldi.


Ada bana bu cevabi verdikten sonra topu ona attim.Olmasi gerektigi gibi.
Amaaaaa bir tabak yemegi yemesi tam bir saat sürdü.Bogazim kuruyana kadar hadi Ada,hadi Ada diyerek...Yanindan da ayrilamiyorum.O zaman hic yemiyor.


Bazen dayanamayip aldim kasigi elime,bazen unutarak yine ben yedirmeye yeltendim.


Ama kararliyim.Bu yemek konusunda yaptigim hatayi toparlamam lazim.
Yemegini bastan sonuna kadar büyük insan gibi yemesini beklemiyorum tabii.
Kasigin onda olmasi gerektigini bilsin yeter.


Avusturya´li anneler bu konularda biz Türk annelerine göre cok farkli.
Türk anneler olarak cocugumuzun islerini yapmayi(onlar yapabilse bile)seviyoruz ve bunu bir sorumluluk olarak görüyoruz kendimize.
Avusturya kültüründe cocuklar daha cok´ben´bilinci ile yetisiyorlar.
Düserse kendileri kalkar,yemegini kasik tutmaya basladiktan sonra kendi kendilerine yerler,kiyafetlerini cikarmasi ya da kendileriyle ilgili bir cok görevi tek basina hallederler.
Cocuklarini bizim gibi sahiplenmekden ziyade cok kücük yaslarda özgür bir birey olmasi amacindalar.
Tabii bunlar benim gözlemlediklerim.istisnalar illa ki vardir.


Biz de durumlar böyle degildir.´Biz´bilinci hakimdir.
Cocuk düsse kalkmasi icin elinden tutariz,yemegini yemesse kendimiz yedirir ya da yardim ederiz.Daha bir sürü sey.
Ve ben seviyorum bu bizim´biz´bilincini.Daha dogal geliyor sanki.
Dokuz ay boyunca tasidigim can ile ben sen degil de biz olabilmek hosuma gidiyor.


Burdaki anaokulunda cocuk yemegini istedigi kadar yer,yemek istemezse kalan yemegi orda buluna kovaya bosaltir.Yani karar onundur.isterse yer isterse yemez.-Hayir bu yemek yenicek diye bir kural yoktur.
Türkiye´de anaokulunda calistigim zamanlarda ben hic bir cocugu yemegini bitirmeden kaldirmazdim.Cünkü bu anneleri icin herseyden daha önemliydi.Okulda ne oynadigi,ne yaptigi  degil de neyi ne kadar yedigi!Türk anneler olarak kafayi yemekle bozdugumuzu kabul edelim :)
Yemek listesindeki bütün yemekleri yedi cümlesi,annelerin ayaklarini yerden keserdi.


Ben her zaman cok sabirli biri olmadigimi söylerim.
Bu noktada sabrimi zorlayacak islerden uzak duruyorum.
Odasini uyumadan önce arada kaytarsak da toplariz.Ama birlikte.Bilirim ki tek basina yapmaz.Ben toplayinca o da toplar.

Herseyi pisiririm.Ada belki istedigi kadar yer,ama mutlaka yer.Yemeden kalkmasina izin vermem.


Yani kurallari belirlerim ama Ada´nin yerine getirebilmesi icin yardim da ederim.
Eger belli kurallar olmasa cocuk büyütmek,cocukla ayni evde olmak bana zulum gibi gelebilir.
Elbette cocugun istedigi seyler önemli ama evin de belli kurallari olmasi sart.
Cocugun dogruyu yanlisi ayirabilmesi ve yönünü bulabilmesi acisindan.
Tabi ki annenin ruhsal salameti icin de muhim :) 
Nerden nereye geldim.


Neyse,
Dün Ada´nin ögretmeni ile kisa bir görüsme yaptik.Ada´nin cok paylasimci,fazlaca cekigen ve(bunu biraz kasarak söyledi ama söyledi)diger Türk cocuklarina göre kendi basina daha cok seyi yapabildigini,yeni baslayanlarin bir cok islerini kendilerinin yapamadigi anlatmaya calisti.
Benim icin cok önemli bir detaydi.Cok mutlu oldum.
Cekingenligini kabul etmisim zaten.


Ne öyle,ne böyle bana göre.
Ne cok korumaci,ne cok genis.Ortasini bulmak püf noktasi.
Mesela,
Parkta bir yere tirmanirken-hayir sen yapamazssin,düsersin,ya da git kendi basina tirman´degil de,hadi tirman,ben senin arkandayim cümlesini cok daha olumlu buluyorum.


Ada ayakkabilarini kendi giyip cikarabiliyor.Ama bazen yapmak istemiyor.O zaman yardim istiyor benden.
Hayir kendi ayakkabilarini kendin giyeceksin demek o an icin bir savas cikarmaktan baska bir ise yaramaz.
Evet ayakkabilarini giyip,cikarabildigini biliyorum.
Ama simdi cani yapmak istemiyorsa yardim edebilirim tabii ki.
































34 yorum:

  1. ben de annenin çocuğunun arkasında durması ama çocuğunun da kendi başına işlerini halletmesine izin vermesi taraftarıyım..umarım çınara düşlediim gibi bi anne olabilirim :)

    YanıtlaSil
  2. Aslı ben bu konudan çok muzdaribim. bilakis herşeyi kendi yapsın istiyorum. ece bana çok yapışık. tamam çalışmamın bunda çok etkisi var ama ben onun istediği şeyleri yapmasını istiyorum. kaldırımda bazen elimi bırakıp yalnız yürümesini istiyorum, yalnız oyun oynasın, yalnız oyun seçsin. Kızım kendine güvenen bir birey olsun istiyorum. bir yerlerde yanlış yapıyorum ama nerede?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Nilhan Ada´da öyle cok herseyini kendi basina ya da tek basina yapan bir cocuk degil.Bu durum biraz da genetik aslinda.Anne-baba´dan da cok seyler alir.Ada ben ne kadar desteklesem de onu o hala cok cekingen bir cocuk.

      Sil
  3. çok doğru söylemişsin..sen yapamazsın, sen edemezsin yada git naparsan yap demek yerine çocuğu desteklemek, özgüven aşılamak ve onun yanında olduğunu hissettirmek lazım..bunun için de en çok sabıra ihtiyacımız var galiba..ben henüz çocuk sahibi değilim ama yazılarınızı ve annelik ile ilgili başka pek çok yazıyı okumaya çalışıorum, takip ediyorum. duygularınızı anlamaya çalışıyorum, empati yapmaya çalışıyorum..bi yandan da hazırlıklı olmak için aslında..çünkü ileride benim de başıma gelecek :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Basina gelen en zor ama en güzel sey olacak emin ol :)

      Sil
  4. Aslında bu yazıya uzun uzun yorum yapmak lazım, ama uzatmak istemiyorum :)
    Aslıcım çok hatalarımız var biz annelerin, kendi başına yerine getirebilecekleri sorumlulukları vermiyoruz çocuklarımıza, en basiti yemek yemek, üzerini giyinmek gibi, ne yapıyoruz bende dahil, ama şimdi bir saate yer ben yediriyim 2 dakikada okula yetişsin, yada çocuğum topla şu oyuncaklarını diyoruz, çocuk yavaş yavaş toplamaya çalışıyor, biz dayanamıyor hemen kendimiz topluyoruz.
    Biraz rahat olamak lazım galiba, ama gel görki malesef yapamıyoruz :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aynen Filiz.Cocuga verdigimiz mesaj acik.Sen yapmasan ben mutlaka yaparim :)

      Sil
  5. Yabancılarla bizlerin çocuk yetiştirmelerinde gerçekten inanılmaz farklar var.Bence bu konuda doğru ya da yanlış yok.Evet Eray'da tek başına yemek yiyebiliyor ama tüm gün annesini görmemiş bir çocuk akşam annesin elinden yemek olsun sadece şımarıklık yapıp yemeyip annesinin yedirmesini isteyebiliyor zevkle yediririyorum.Oyuncaklarını toplarken yardım ediyorum bunlarda bence de sakınca yok.Sadece bu konularda öyle bir ince çizgi var ki işte onu iyi koruyabilmek lazım.Bu çocuk yakın da annesiz babasız da sosyal hayata atıldığında yetebilmeli de kendine.Çocuk yetiştirmek bence bir sanat ve gerçekten çok zor

    YanıtlaSil
  6. merhabalar bloger annesiyim, ben de sayfama beklerim.. maşallah oğlunuza

    YanıtlaSil
  7. hııı dersimi aldım örtmenim:))benzeşiyoruz ama kafama dank ettirdiğin şeylerde oluyor.sağolasın canım aslım.

    YanıtlaSil
  8. Kıyamiyoruz biz anneler olay bu.aman bir kaşık fazla yesin de nasıl yerse yesin.bende bu cevabı almıştım iki sene önce o gün bugündür nasıl güzel yiyiyorlar kendiler anlatamam...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet o bir kasiklar altin degerinde bizim icin

      Sil
  9. o yemek mevzuu bizde de var :(

    YanıtlaSil
  10. CANIM BLOĞUNU YENİ FARKETTİM VEDE İZLEMEYE ALDIM TÜRK ANNELERİ KONUSUNDA ÇOK HAKLISIN BİZ ANNELERDE BİRAZ DAHA ANAÇ DUYGU FAZLA BİZ ÇOCUKLARIMIZLA BİR BÜTÜN OLARAK YAŞAMAYI SEVİYORUZ ÇÜNKÜ ONLAR BİZİM HERŞEYİMİZ..
    GÜZEL BİR POST OLMUŞ SONUNA KADAR ZEVKLE OKUDUM
    SEVGİLER:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hosgeldim...Seviyorum ben bizim anneligimizi .9
      sevgiler benden

      Sil
  11. twıtterda yazmıştın Adanın tepkisini...gülümsetmişti beni ve hemen düşündüğüm şu oldu.bu kuzular bizim sandığımızdan daha cin:)zekaya bak kuzucuk da...nasıl da gözlemliyor davranışları.öperim onu kocaman.sanada kocamanından sabırlar dilerim arkadaşım...eminim taşların yerini istediğin şekilde değiştireceksindir.sevgilerle...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hem de ne cinler...Hicbir seyi asla atlamiyorlar.
      bakalim.Sevgiler benden.

      Sil
  12. metede kendi yiyebiliyor ama biraz sabırsızız galiba bende dayanamayıp kaşık kaşık hızla yedirdiğim çok olmuştur.

    YanıtlaSil
  13. Aslinda doktorlar falan birakin gerekirse ac kalsin bir iki alisir diyorlar ama anneyiz. Kizim Ece 5 oldu hala son lokmalari ben agzina dolduruyorum. Biraksam saatlerce masada kaliyor. Biz hepimiz kalkiyoruz sofra toplaniyor bazen ustumuzu bile degistiriyoruz bizimki sofrada:))

    YanıtlaSil
  14. bu kadar çok hadi demek vücut ritmini bozar aslıcım...çocugunu hızlandırmaya çalışma...yemek yediği süreye ayakkabılarını giymesine sabretme sınırımız aslında sabır çizgimiz aynı zamanda...çocuk kendi ritmi içinde mutlu olacaktır :)tuğba-Gülrunun annesi

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tugba abla kesinlikle öyle ama her zaman cocugun ritmi bize,bana uymuyor.
      Tüm gün evde tek basina olunca annenin ritmi zaten bozuluyor.
      Hafta sonlari hersey daha yayilarak yapiliyor ama hafta ici kosuturmasina cocuklar da dahil oluyor.

      Sil
    2. olsun sen ne kadar az hadi dersen o kadar iyi yine de:)savunma mekanizması yok:)))tugba

      Sil
  15. Aslı bizdede efe evde maalesef ilk başta kendi yemeğe bhaşlıyor sonra yanıma gelip anne sen yedir ben sıkıldım diyor yada yavaş yemesinden ben sıkılıp olaya el atıyorum.Okulda yapamadıklarını evde bize yapıyorlar bizde kıyamıyoruz ama.Yabancılarada özeniyorum bu konuda ama uygulama konusu zor olabiliyor

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :) cocuklarin da cok isine geliyor bu durum

      Sil
  16. canıkommmmmmmmmmmm...nasılsınn ben geldım...nerelerdeydımmmm..fıçayı hakettım aslında:))))))ya hastalık hatta son ıgnelerımızı bu sabah olduk..esım nobetcıydı hastaneye gıttık vurulduk:(esım elını kırdı 3 haftadır ev hayatı ıyıce zorlastı..falan fılan ben pek gelemedım.....

    senın yazılarını guzelce okudum..guzel haberlerı aldım...yuzumede o anlatımından kalan tebessumumu taktım...gıdıyorum:))))))))

    senı ve adayıda kocamnnnnnnnnnnn opuyorum....

    YanıtlaSil
  17. hay Allah cok gecmis olsun...
    Umarin iyisinizdir simdi.
    dikkat edin kendinize.
    ben de cok öpüyorum.
    tesekkür ederim

    YanıtlaSil

hadi yaz :)

{photo_title} by {uploader_name}
{photo_title}, a photo by {uploader_name} on Flickr.
{description}