Adami Hasta Etmeyin !

Takip edenler bilirler.Ada Ekim´den beri anaokuluna gitmeye basladi.
´okulun ilk yili hastaliklarla´gecicek dediydiler de.
-Yok caanim.Tabii ki olucak ama hastalik yili da ilan edecek kadar olmaz´dediydiydim ben de onlara.
Aynen öyle oldu.
iki gün okula gittiyse,üc gün gidemedi.
Öyle cok agir gecirmiyor ama ates,burun akintisi ve öksürük bu kis hep bizimle oldu diyebilirim.
Dün ateslendi.Sonra huzursuzluk ve halsizlik.Evet hastalik yine yeniden evimizde.
Hos gelmedin.Defol git !



Tek derdim bu olsun tabii ama,böyle zamanlarda cevredekiler cümleleri ile hasta ederler adami...iste bu büyük bir dert !


Birisi´cocuktur bu canim,tabii ki hasta olucak.Sen üzülme´demez.
Sadece´bu cocuk hep hasta oluyor.Hastaliktan bir türlü kurtulamadi,ayy canim pek de zayiflamis´diyerek anneyi ne kadar üzdüklerini fark etmeden konusurlar.
Sanki anne durumdan cok memnunmus gibi.


Zayiflik demisken.Cocuklara yakistiramadigimiz,büyüklere de tam tersi,zayifligi bir sart olarak gördügümüz kavram.
Toplum olarak böyle bir inancimiz var.´Zayif cocuk bakimsiz,hasta olmaya müsaittir.´
Cocuk tombulsa anneye´o masallah,iyi bakmissin cocuguna´derler.Zayif cocugu olan anne cocugunu ac birakmistir,bakmamistir cünkü.


Evet vardir öyle anneler belki.Anne olmanin yükünü tasiyamayan,cocuklarini saldim cayira,mevlan kayira felsefesine göre büyütenler.Bu da ayri bir konu tabi.
Lakin göz var izan var di mi ?


Minik oglumun günlük beslenmesine abartmamakla beraber dikkat ediyorum.Yani ona özel ayri yemekler yapmiyorum,hosaflar kaynatmiyorum ama sebzesine,meyvasina,özellikle kahvaltisina cok dikkat ederim.
O gün sebze yememisse,meyvaya daha cok agirlik veriyorum.
Kahvalti da süt icmemisse,aksam yemeginde ayran veriyorum.
Bir sekilde dengeli beslenmesi icin elimden geleni yapiyorum.
Disari ciktigimiz bir gün rutini bozulsa da,ertesi gün toparlamaya calisiyorum.


´Ama bu cocuk cok zayiflamis.´etiketinden nasibimizi alimaktan 
kacamiyorum.
Cocuga zayif denildiginde annesinin hissettiklerini kimse neden düsünmez ?
Tek care duymamazlikdan gelmek belki ama yapisal olarak bunu yapamayanlar da,kendini yetersiz ve sucluluk duygusu ile yiyip bitirmeyecekler mi ?
Mesela ben.Duymamazliktan gelme gibi bir özelligim yok.Biri söylerse duyarim.Takarim da !

N´apalim ?
Cocugun azgina pilav,makarna,ekmek mi basalim hep ?


Ada hep kilosu üst sinirlarda olan bir cocuk oldu.Yemeyen bir cocuk degildi,degil cünkü.
Boyu da ayni sekilde hep yasina göre uzundu.Genetik bir durum.Tabii kalsiyum agirlikli beslenmeyi sevmesinin de etkisi vardir.
simdi de boyu ve kilosu hala üst sinirda.Ama sisman degil.
Zayifta degil.Olmasi gerektigi gibi.


Dört aylikken bronsit gecirmisti.Sonra ki iki sene,her kis bir kere tekrarladi.Bronsit hastaligini bilenler,ne demek istedigimi anlayabilirler.Bana göre cocuklarda en pis hastaliklardan biri.


Neyse ki bu sene hic olmadi.Grip,nezle seklinde daha hafif gecirdi.
Simdi de yine böyle bir haldeyiz.


Ben cok uzattim.
Son sözü Ada´ya birakiyorum.


Ben tücügüm,mitoplay vücutuma diyip beni ha$ta ediyoylay.Olabiliy.Düsebiliyim,biy yeyimi tanatabiyiyim.Bagiyabiliyim,aglayabiyiyim.Cüntü tücücügüm.Hey$ey olabiyiy.
hem bana annem batiyo,sana noluyo ti ?
Sütten bizi tötü tütü tonusayak biyde siz ha$ta etmeyin !
Sütten !