Anne ve Oglu

Anne ogul anlasamamaktayiz bir kac gündür.Isteklerimiz ve ihtiyaclarimiz birbirine ters düsüyor.Ben sessizlik icinde kalmak,öyle kendi halimde is,güc,yemek falan yapmak istiyorum,Adacik tüm gün annesi ile azmak,ziplamak,oyunlar oynamak istiyor.Hep oldugu gibi....Ama gücüm yok bu aralar.Yorgunluk da degilde SIKILMIS bir haldeyim...Bunu yazarken bile kendimi kötü hissediyorum ama öyle ne yapayim.Ada kendi basina olmaktan nefret eden,bensiz kendi odasinin kapisina bile yaklasmayan bir cocuk oldu hep.Oyuncaklar hic bir zaman ogluma yetmedi,bir insanla oynamamin zevkini vermedi ona.Ben mi alistirdim,yoksa zaten o böyle bir cocuk mu bilemiyorum.Ama sadece gün icinde en azindan bes dakika beni yalniz biraksin istiyorum.Bir kac dakika kendi basina oyuna dalsin istiyorum.Bir süre sonra ben kendimi onun yaninda buluyorum zaten :)

Bagimliklik hali öyle yorucu oluyor ki bazen...Büyük bir sey yüklenmis sanki sirtima,öyle ki bazen altinda kalmis hissediyorum kendimi...

Cok da mutlu oluyorum tabiki.Onun yanima gelip beni öpmesi,elimi kolumu cekistirmesi ve bunu sadece bana yapiyor olmasi hosuma gitmiyor da degil hani :) Ama cileden de cikabiliyorum bazen.Öptügü zaman karsilik vererek hadi annecim,biraz oyna ben de gelicem dememle aglamasi bir oluyor :( Nefret ediyor git oyuncaklarinla oyna dememden ! Havalar düzeldi kendimizi parklara atiyoruz ama garip olan  ayni seyleri orda da yapiyor olmasi...Oynuyor,onunla salincaga,kaydira biniyorum.Ama oturmamla yada yanindan ayrilmamla birlikte yine basliyoruz.Hep diyorum.Oglum oturmama dayanamiyor diye :)

Sonra düsünüyorum da SIKILMAK onunla sürekli oynamaktan degil,hayatin temposu,evlilikteki sorunlar,sorumluluklar,bitmeyen ev isleri,yetistirilmesi gereken yemekler vs.vs....

Bunlar beni yorgun düsürüp,düsünmeye ac birakirken,düsünmekten yetemedigim oglumun herseyi fazla geliyor bana.Evet kesinlikle öyle dimi ?